انتقال مدرسه موشها به کارخانه پنیر-داستان کم فروشی

اطلاعیه:مدرسه موشها به کارخانجات پنیر انتقال یافت.

آهان حالا فهمیدم چه کسی پنیر مرا دزدید.!!!پنیرهائی که  تولید می شوند از نظر شکل ظاهری و طعم بیشتر به کشک رقیق شده شبیه شده اند تا پنیر.بدتر از همه اینکه این پنیرها روز به روز کمتر می شوند گویا مدرسه موشها به کارخانه پنیر انتقال یافته و بچه موشهای عزیز مخصوصا "کپل" پنیر مرا خورده است.  کشف این حقیقت که  برخی کارخانجات سازنده پنیربرای جبران هزینه‌های تولید به کم‌فروشی در تولید این محصول روی آورده یا دلیل تغییر شرایط ظاهری و باطنی پنیرهای تولیدی  چیز دیگری است، چندان مهم نیست. مهم آن است که متاسفانه برخی تولیدکنندگان، کم‌فروشی می کنند.کم فروشها به بهشت نمی روند غیر از پنیر متاسفانه محصولات غذائی دیگر هم خیلی کیفیتشان کم شده است.

گویا بچه موشهای عزیز حاضر به تخلیه کارخانجات پنیر نمی باشند.می ترسم روزی برسد که یک جعبه پنیر خالی از سوپرمارکت بخریم.

درچنین شرایطی  نه تولیدکننده و نه دولت، بلکه مصرف‌کنندگان  هستند که متضرر می‌شوند. اصولا تشخیص کم‌فروشی و وقوع تخلف در تولید یک محصول غذایی جز از طریق آزمایش و تطبیق محتوای محصول با مندرجات روی آن ممکن نیست. این موضوع نیز بر عهده سازمانهای نظارتی همچون موسسه استاندارد است .

 مصرف‌کنندگان هر روزه مواد غذائی نیز اگرچه مجهز به آزمایشگاه‌های تشخیص کیفی نیستند، اما از طریق تفاوت در وزن، ظاهر و طعم محصول به تغییرات در آن و تخلف احتمالی پی می‌برند.مثل من که احساس کردم کسی پنیر مرا دزدید

آقای استاندارد- پنیر یک ماده غذائی اصلی برای رشد کودکان و نوجوانان و همچنین برای سالخوردگان است تا مبتلا به بیماری آرتروز و پوکی استخوان نشوند .لطفا اجازه ندهید مدرسه موشها به کارخانجات پنیر و سایر مواد غذائی انتقال یابند.

داستان کم فروشی

 مرد فقیرى بود که همسرش کره مى ساخت، آن زن کره ها را به صورت دایره های یک کیلویى مى ساخت.مرد آنرا به یکى از بقالى های شهر مى فروخت و در مقابل مایحتاج خانه را مى خرید.
روزى مرد بقال به اندازه کره ها شک کرد و تصمیم گرفت آنها را وزن کند. هنگامى که آنها را وزن کرد، اندازه هر کره 900 گرم بود.

او از مرد فقیر عصبانى شد و روز بعد به مرد فقیر گفت:

دیگر از تو کره نمى خرم، تو کره را به عنوان یک کیلو به من مى فروختى در حالى که وزن آن 900 گرم است.
مرد فقیر ناراحت شدو سرش را پایین انداخت و گفت:
ما ترازویی نداریم و یک کیلو شکر از شما خریدیم و آن یک کیلو شکر را به عنوان وزنه قرار مى دادیم
.یقین داشته باش که:به اندازه خودت برای تو اندازه مى گیریم!

ما مصرف کنندگان که پولمان را به اندازه می پردازیم ولی پس چرا به اندازه پولمان کالا دریافت نکنیم؟خب خودنمائی چرا؟اگر محتوی جعبه نصف است بهتر است از جعبه کوچکتر استفاده شود اینکار درست مثل کسی می ماند که یک هدیه تولد خیلی کوچک و ناچیز را در جعبه خیلی بزرگی قرار دهد و توجه مردم را به خود جلب کند اما وقتی هدیه اش را باز کنند آبرویش می رودخب انسانهای عاقل بهتر است شعور مردم را دست کم نگیرند تا آبروی خودشان حفظ شود.